Onderwerp: Liegende mensen (in machtsposities)

Liegende mensen die ook nog eens in een positie zitten dat ze macht over je hebben, wat moet je ermee.
Ik had het in het verleden toen ik nog bij het AMC werkte. Mijn toenmalige cheffin was nogal sterk in het verkopen van halve waarheden en hele leugens.
Ze loog onder andere over het feit dat bij ons thuis gewerkt mocht worden en over het feit dat ze niet op de hoogte was gesteld wanneer ik bij Heliomare zou beginnen met mijn revalidatie. Dit waren toevallig leugens die ik gemakkelijk kon ontzenuwen, maar tot mijn verbijstering deed het AMC er niets mee. Misschien was het ook wel naïef van me dat te verwachten. Later werd de re-integratie zoals die door het AMC waarvan mijn cheffin de leiding had door het UWV afgekeurd. Dit werd aan mijn cheffin doorgegeven, maar die heeft het weer niet aan de HR-afdeling doorgegeven. Gelukkig werk ik nu niet meer voor het AMC. Ik zit tegenwoordig in de WIA en had gehoopt dat ik nu geen last meer zou hebben van zulke smeerlappen.
Helaas, ik bleek me weer eens vergist te hebben. Enige tijd terug werd er bij mij thuis een poging tot insluiping gedaan. De politie zegt altijd dat je aangifte moet doen, dus als braaf burger heb ik dat maar gedaan. Tot mijn stomme verbazing zei de medewerkster van de politie waarmee er voor mij een afspraak was gemaakt om aangifte te doen, dat zij de aangifte niet ging opnemen. Ik vroeg tekst en uitleg en die sloeg nergens op. Ik had de dader niet gezien. Ze herhaalde nog een keer dat ze geen aangifte ging opnemen en een paar minuten later stond ik weer buiten. Het was overigens ook weer naïef van me te denken dat de aangifte zou worden opgenomen. Een paar jaar eerder had volgens mij dezelfde agente ook al eens geweigerd een aangifte die ik namens mijn moeder deed geweigerd, maar dit terzijde.
Ik was het nu in ieder geval beu en besloot een klacht in te dienen. Na een aantal dagen werd ik door een medewerkster van de politie gebeld, die mijn klacht behandelen moest. Ik vertelde wederom mijn verhaal en tot mijn verbijstering reageerde deze medewerkster met iets als: "ik vind dat ik mijn collega wel gelijk moet geven". Ze zou me dat ook uitleggen, zei ze, waarop ik prompt reageerde dat ik haar wel zou uitleggen waarom mijn aangifte niet geweigerd mocht worden. Enfin deze mevrouw zou me hierover een mail sturen.
Een week later werd ik weer door haar gebeld. De medewerkster die de aangifte niet had opgenomen, had de aangifte helemaal niet geweigerd. Ze had enkel gezegd, dat er eigenlijk geen kans was dat het misdrijf niet zou worden opgelost. NIET DUS. Ze had zelfs gezegd, dat ze eer geen strafbaar feit in zag! De agente die de klacht behandelde was kennelijk ook vergeten dat zij haar daar gelijk in gaf. Hoe dan ook de agente die de aangifte had geweigerd, wilde de aangifte alsnog wel opnemen werd mij verteld. Of ik dat wilde. Goed ik wil in ieder geval dat de aangifte alsnog wordt opgenomen, alleen niet door haar, want zij is niet integer en zou waar het mij betreft helemaal niet bij de politie mogen werken. Degene die de klacht behandelde zei echter dat het wel handigst was als dezelfde persoon de aangifte opnam. Daar heb ik dus maar mee ingestemd. Tevens werd mij gevraagd of ik tevreden was met deze afhandeling van de klacht. Ik antwoordde dat ik daar nog over na wilde denken.
Goed de situatie is dus zo. Ik ben niet tevreden met de afhandeling. De agente die de aangifte weigerde zit glashard te liegen en denkt daar mee weg te komen. Wellicht lukt dat ook. Het is mijn woord tegen het hare, maar zo wordt er in ieder geval op dit gebied een dossier tegen haar aangelegd, zo dat er al niet is. Verder wil ik ook niet dat zij mijn aangifte opneemt. Ze heeft al eerder mijn aangifte verneukt en probeert dat nu onder het tapijt te vegen. Ik vind niet dat zij de geschikte persoon is om de aangifte nu op te nemen. Bovendien suggereert het dat ik haar in zekere mate vertrouw en die suggestie wil ik niet wekken. Ook mooi meegenomen is dat als een ander de aangifte opneemt, die gelijk ook weet wat er is gebeurd en die het er vast ook nog wel tijdens de koffie met andere collega's over zal hebben.

Mijn vraag is wat je met zulke lui moet en op dit moment houdt het me natuurlijk vooral bezig wat ik met die agente moet.

Edit, ik heb in de titel "NT-ers" in "mensen" veranderd. Edit en nu ook in de eerste regel van mijn post.

Beste Duvel, ten eerste wil ik nog even benadrukken hoe vervelend ik het voor je vindt dat je een poging tot insluiping hebt meegemaakt. Ik heb er alle begrip voor dat dit je niet zomaar los laat en je nog flink met de verwerking bezig bent. Dat je er nu een paar weken later nog boos over bent is meer dan logisch.

Maar nu over je vraag wat je met die agente moet. En als ik heel eerlijk mag zijn ben je verkeerd bezig. Je bekijkt de zaken (begrijpelijk) van de emotionele kant. Je gaf in je verhaal, in het 'chagrijnig- topic', al aan de dader niet gezien te hebben en dat geef je nu ook weer aan.

Ik had de dader niet gezien.

Bekijk het eens van de kant van de politie: Bij het ontbreken van een signalement van een verdachte is de pak-kans al laag. Bij géén schade aan jouw woning is bewijs dat er 'iets' gebeurt is al moeilijk te constateren. Dus waarom zouden ze dan aan een duur sporenonderzoek gaan beginnen? Zelfs al vinden ze een vingerafdruk van iemand met een strafblad, zelfs dan moet de onderzoekende rechercheur kunnen aantonen dat de eigenaar van die vingerafdruk iets bij jouw woning 'gedaan' heeft. De verdachte hoeft alleen maar te zwijgen en te ontkennen om het onderzoek te frustreren. Iets wat politieagenten waarschijnlijk heel vaak meemaken. Ook bij de politie geldt helaas de regel dat de inzet van bepaalde middelen ook bepaalde resultaten moet opleveren. Ze moeten binnen het door de overheid bepaalde budget blijven.Een rechercheur die een duur sporenonderzoek laat inzetten alleen maar omdat iemand rumoerigheid hoorde en verder niemand zag zal waarschijnlijk goed van z`n chef op z`n kloten krijgen. En misschien heeft die agente ook instructies gekregen om haar kostbare tijd niet te verspillen aan 'kansloze zaken'. Als jij een politieagent zou zijn; zou jij je dan ook niet klote voelen over dit soort dingen? Ik denk het wel. Uiteindelijk zijn politieagenten ook maar mensen. Lees dit artikel er maar eens op na: Bonden: tekorten politie funest voor veiligheid

Goed ik wil in ieder geval dat de aangifte alsnog wordt opgenomen, alleen niet door haar, want zij is niet integer en zou waar het mij betreft helemaal niet bij de politie mogen werken.

Waar baseer je haar gebrek aan integriteit op? In plaats van haar het nadeel van de twijfel te geven kun je haar ook het voordeel van de twijfel geven. Tijdens het tweede gesprek kun je haar vragen stellen over het eerste gesprek en misschien krijg je nog wel een soort van excuus aangeboden ook. Het feit dat de politie alsnog je aangifte wil verwerken betekent waarschijnlijk dat ze de vorige keer een fout gemaakt hebben. Dus ik zou zeggen geef het een kans.

Ook mooi meegenomen is dat als een ander de aangifte opneemt, die gelijk ook weet wat er is gebeurd en die het er vast ook nog wel tijdens de koffie met andere collega's over zal hebben.

Sorry hoor, maar hier ben je echt verkeerd bezig. Ze zullen het echt niet pikken als jij hun collega zwart gaat zitten maken en dan verspeel je een hoop goede wil. Nogmaals: politieagenten zijn ook maar mensen en zo willen ze behandeld worden ook. Ze zullen je echt niet zo maar op je woord nemen. Je schreef het zelf al: het is jouw woord tegen het hare.

Mijn advies: Laat de agente in haar waarde en ga zonder vooroordeel het gesprek aan.

Succes Duveltje en ik hoop dat je mijn reactie niet al te vervelend vindt.

Hoi Graafie, bedankt voor je bericht. Een serieuze reactie is altijd welkom. Ik ben het alleen niet met je eens, maar dat is waar het mij betreft geen probleem.
De politie is verplicht een aangifte van een strafbaar feit op te nemen. In geval ze dit niet doen, wordt dat uiteraard bekend bij het publiek. Dit kan ertoe leiden dat mensen geen of minder vaak aangifte gaan doen. Dat vind ik een slechte zaak, dan krijgt de politie namelijk geen goed beeld meer van wat er zich zoal afspeelt en kunnen ze hun beleid er ook niet op afstemmen. Daarnaast is het ook zo dat als je aangifte doet van een strafbaar feit, je slachtofferhulp krijgt aangeboden. Dat krijg je anders niet. Om meerdere redenen vind ik het dus zeer kwalijk als de politie een aangifte niet opneemt.

Graafie schreef : Beste Duvel, ten eerste wil ik nog even benadrukken hoe vervelend ik het voor je vindt dat je een poging tot insluiping hebt meegemaakt. Ik heb er alle begrip voor dat dit je niet zomaar los laat en je nog flink met de verwerking bezig bent. Dat je er nu een paar weken later nog boos over bent is meer dan logisch.

Maar nu over je vraag wat je met die agente moet. En als ik heel eerlijk mag zijn ben je verkeerd bezig. Je bekijkt de zaken (begrijpelijk) van de emotionele kant. Je gaf in je verhaal, in het 'chagrijnig- topic', al aan de dader niet gezien te hebben en dat geef je nu ook weer aan.

Ik had de dader niet gezien.

Het is niet zo dat als je de dader niet gezien hebt, er geen misdaad is gepleegd of dat er geen aangifte mag worden gedaan als je de dader(s) niet hebt gezien er geen aangifte mag worden gedaan.


Bekijk het eens van de kant van de politie: Bij het ontbreken van een signalement van een verdachte is de pak-kans al laag. Bij géén schade aan jouw woning is bewijs dat er 'iets' gebeurt is al moeilijk te constateren. Dus waarom zouden ze dan aan een duur sporenonderzoek gaan beginnen? Zelfs al vinden ze een vingerafdruk van iemand met een strafblad, zelfs dan moet de onderzoekende rechercheur kunnen aantonen dat de eigenaar van die vingerafdruk iets bij jouw woning 'gedaan' heeft. De verdachte hoeft alleen maar te zwijgen en te ontkennen om het onderzoek te frustreren. Iets wat politieagenten waarschijnlijk heel vaak meemaken. Ook bij de politie geldt helaas de regel dat de inzet van bepaalde middelen ook bepaalde resultaten moet opleveren. Ze moeten binnen het door de overheid bepaalde budget blijven.Een rechercheur die een duur sporenonderzoek laat inzetten alleen maar omdat iemand rumoerigheid hoorde en verder niemand zag zal waarschijnlijk goed van z`n chef op z`n kloten krijgen. En misschien heeft die agente ook instructies gekregen om haar kostbare tijd niet te verspillen aan 'kansloze zaken'. Als jij een politieagent zou zijn; zou jij je dan ook niet klote voelen over dit soort dingen? Ik denk het wel. Uiteindelijk zijn politieagenten ook maar mensen. Lees dit artikel er maar eens op na: Bonden: tekorten politie funest voor veiligheid

Ik heb aangifte gedaan, omdat de politie zelf aangeeft dat je altijd aangifte moet doen, ook als de politie er niets mee blijkt te kunnen doen is dit nog steeds hun dringende advies. Op Politie.nl staat:

Aangiftes zonder informatie
De politie leest alle aangiftes die binnenkomen goed door om te kijken of er iets in staat over een mogelijke dader. En om te kijken of het zin heeft om een sporenonderzoek te doen. Zijn er geen aanknopingspunten, dan stelt de politie geen onderzoek in. (Dus de politie hoeft geen onderzoek te doen, als zij dit niet zinvol achten.Dus kosten en tijd van een onderzoek waar jij het over hebt zijn er niet. De tekst tussen haakjes is mijn tekst)
Maar doet u dan voor niets aangifte? Nee! Aangiftes zonder informatie zijn erg belangrijk voor de politie. Stel dat er in uw buurt ineens heel veel aangiftes binnenkomen, dan weten we waar we extra moet surveilleren. En als een aangehouden inbreker bekent dat hij ook nog ergens anders heeft ingebroken, maar daarvan hebben we geen aangifte, dan gaat hij daarvoor gewoon vrijuit bij de rechter. Doe dus altijd aangifte!

Bron: www.politie.nl/themas/aangifte-doen.html

Je geeft een link over tekorten bij politie die funest zijn voor de veiligheid.
Ik lees in dat artikel niet dat de veiligheid groter wordt als mensen geen aangifte doen van een strafbaar iets. Ook lees ik er niet in dat het veiliger wordt als politie aangiften weigert. Evenzo zie ik er geen oproep in voor het publiek geen aangifte te doen van misdaden noch een oproep aan de politie om geen aangiftes op te nemen

Goed ik wil in ieder geval dat de aangifte alsnog wordt opgenomen, alleen niet door haar, want zij is niet integer en zou waar het mij betreft helemaal niet bij de politie mogen werken.

Waar baseer je haar gebrek aan integriteit op?
Waar baseer ik op dat deze dame niet integer is: dat kun je uit mijn vorige post afleiden, daar staat dat zij mijn aangifte niet opneemt. Als iemand aangifte doet, dan is de politie verplicht die aangifte op te nemen, dat volgt uit artikel 163 lid 6 van het wetboek van strafvordering. Ik ga ervan uit dat die vrouw ook weet dat ze een aangifte moet opnemen. Ze liegt er later ook over, zoals je in mijn vorige post kunt lezen. Ze had 2x gezegd dat ze de aangifte niet op zou nemen en zoals ik al zei, zei later dat ze enkel had gezegd, dat er eigenlijk geen kans was dat het misdrijf zou worden opgelost.
Dus eerst wel wetend geen aangifte opnemen terwijl ze weet dat dat niet mag en er later over liegen. Het lijkt me duidelijk dat ze dan niet integer is. Daarnaast had zoals ik ook in mijn vorige post zei, die vrouw een paar jaar eerder ook al een aangifte die ik namens mijn moeder deed geweigerd, ook weer ten onrechte. Wie weet hoeveel keer ze dit heeft gedaan.

In plaats van haar het nadeel van de twijfel te geven kun je haar ook het voordeel van de twijfel geven. Tijdens het tweede gesprek kun je haar vragen stellen over het eerste gesprek en misschien krijg je nog wel een soort van excuus aangeboden ook

. Het feit dat de politie alsnog je aangifte wil verwerken betekent waarschijnlijk dat ze de vorige keer een fout gemaakt hebben. Dus ik zou zeggen geef het een kans.
Inderdaad de vorige keer heeft ze een fout gemaakt. Zoals ik in mijn vorige post al zei, heb ik de agente tekst en uitleg gevraagd. Haar uitleg was dat ze geen strafbaar feit zag (wat de agente die mijn 112-gesprek wel zag en de agent die de afspraak voor de aangifte had gemaakt ook zag). Het gesprek had dus al plaats gevonden. Later beweerde de agente dat ze enkel had gezegd , dat er eigenlijk geen kans was dat het misdrijf zou worden opgelost. Dat heet liegen. Ik verwacht dan ook niet dat ze haar excuses aan zal aanbieden.
Verder heb je het over twijfel. Gegeven hetgeen ik genoemd heb, is er geen twijfel.

Je zegt: de politie gaf me de kans om alsnog aangifte te doen:
Zoals ik in mijn vorige post al zei, stelde degene die mijn klacht in behandeling nam in eerste instantie dat ze dat ze de politieagente gelijk gaf de aangifte niet op te nemen en dat ze me dat ook uit zou leggen waarom. waarop ik zei dat ik zou uitleggen waarom de aangifte wel moet worden opgenomen. Ze hebben zich gerealiseerd dat ik wist dat een aangifte niet geweigerd mag worden en hebben derhalve besloten mijn aangifte alsnog op te nemen.

Ook mooi meegenomen is dat als een ander de aangifte opneemt, die gelijk ook weet wat er is gebeurd en die het er vast ook nog wel tijdens de koffie met andere collega's over zal hebben.

Sorry hoor, maar hier ben je echt verkeerd bezig. Ze zullen het echt niet pikken als jij hun collega zwart gaat zitten maken en dan verspeel je een hoop goede wil. Nogmaals: politieagenten zijn ook maar mensen en zo willen ze behandeld worden ook. Ze zullen je echt niet zo maar op je woord nemen. Je schreef het zelf al: het is jouw woord tegen het hare.

Dat het haar woord tegen het mijne is, doet er niet toe. Het is geen reden om geen klacht in te dienen. Nu wordt er een dossier over haar opgebouwd, dus heeft een ander er misschien wat aan. Verder maak ik niemand zwart, ik zeg enkel wat zei gedaan heeft.
Gezien het weigeren van mijn aangifte een online klachtenformulier ingevuld.
Daar moest ik allerlei feitjes invullen en een inhoudelijke beschrijving van het gebeurde weergeven. De inhoudelijke beschrijving was:

"Laatst probeerde iemand bij mij in te sluipen. Na geschreeuw van mij vluchtte de persoon. Daarna heb ik 112 gebeld. Degene met wie ik sprak, besloot een politieauto rond te laten rijden bij mij in de buurt, om te kijken of zij een verdacht iemand zagen. Kennelijk nam de persoon met wie ik het gesprek voerde het geval serieus.
Later ben naar het politiebureau te Beverwijk gegaan om aangifte doen. De medewerker van de politie die ik sprak, hoorde mijn verhaal aan en maakte een afspraak voor mij om officieel aangifte te doen. Kennelijk nam ook hij mijn verhaal serieus.
Op xx-xx-2016 om xx:00 uur zou de aangifte plaatsvinden, het begon uiteindelijk rond xx:10.
Ik vertelde wederom mijn verhaal, maar de medewerkster van de politie met wie ik sprak heeft mijn aangifte niet aangenomen.
Hierover dien ik een klacht in, ik vind dat de aangifte wel opgenomen had moeten worden."

Hier maak ik niemand zwart.


Mijn advies: Laat de agente in haar waarde en ga zonder vooroordeel het gesprek aan.




Succes Duveltje en ik hoop dat je mijn reactie niet al te vervelend vindt.

Dankje, ik heb de volgende reactie aan de klachtbehandelaar gegeven:

"Geachte mevrouw van xxxx, bij deze mijn terugkoppeling over de afhandeling van mijn klacht.
Ik ben niet tevreden met de afhandeling van mijn klacht.
Een korte toelichting:
Ik vind het belangrijk dat de politie hun werk goed doet, dat zij zich aan de regels houden en dat zij hierover helder en juist communiceren.
Aan de regels heeft de medewerkster bij wie ik mijn aangifte indiende zich niet gehouden. Ze heeft mijn aangifte niet opgenomen.
Juist is wat zij beweert ook niet:
Toen ik mijn verhaal deed, stelde zij iets in de geest als dat zij geen indicatie voor een strafbaar iets zag of onvoldoende indicatie voor een strafbaar iets. Ze zei ook dat ze de aangifte niet ging opnemen. Zowel dat een indicatie van een strafbaar feit, als het niet opnemen van de aangifte heeft zij meer dan één keer gezegd. Dit omdat ik tekst en uitleg vroeg.
Ik kan mij niet voorstellen dat zij dit is vergeten en ik vind dit dus ook geen juiste en correcte wijze om mijn klacht af te handelen en ben er dus ontevreden mee.
Er is mij gevraagd of ik alsnog aangifte bij haar wilde doen. Ik heb daarmee in eerste instantie ingestemd, maar ik kom daarop terug. Ik wil de aangifte die niet is opgenomen graag alsnog indienen, maar niet bij deze medewerkster van de politie. Zij heeft in eerste instantie mijn aangifte ten onrechte niet opgenomen en toen ik daarover een klacht indiende heeft zij daarover onjuist gecommuniceerd. Ik heb er dan ook onvoldoende vertrouwen in dat zij de aangifte nu correct gaat opnemen. Ik verzoek u dan ook de afspraak tot aangifte bij haar af te zeggen en een afspraak met een ander iemand te maken om mijn aangifte op te nemen.



Hoogachtend, <mijn naam> "

Naar aanleiding hiervan is ervoor gezorgd dat een ander persoon mijn aangifte opnam. De opname van mijn aangifte ging goed, professioneel en in een prettige sfeer. Ik ben daar tevreden over.

De opname van mijn aangifte ging goed, professioneel en in een prettige sfeer. Ik ben daar tevreden over.

Fijn om te lezen. En bedankt voor je reactie Duveltje.

Ik ben het zowel met Duveltje eens als met Graafie.
Ieder misdrijf, of poging daartoe, dient geregistreerd te (kunnen) worden.
Niet ieder gemeld misdrijf hoeft tot onderzoek te leiden.

Om dat beter bereikbaar te maken, zou de mogelijkheid om via Internet aangifte te doen vereenvoudigd moeten worden.

Ten overvloede: het topic gaat niet om regels, maar om hoe je omgaat met mensen in machtsposities die liegen en hoe je ermee om moet gaan. Dus bijvoorbeeld die cheffin die ik bij het AMC had, die loog over de regels van thuiswerken, wat gunstig voor mijn revalidatie was geweest. In dat geval had ik haar leugen weliswaar aangetoond, dat het wel degelijk toegestaan was om thuis te werken, maar in de regels stond ook, dat de leidinggevende toestemming moest geven en alhoewel mijn re-integratiecoach had gevraagd of ik thuis mocht werken, gaf mijn cheffin geen toestemming. Qua regels deed ik alles goed, maar ik bereikte niet het gewenste resultaat: dat ik thuis mocht werken.

Een deel is verborgen voor gasten. Log-in of registreer om het te kunnen bekijken.

Een deel is verborgen voor gasten. Log-in of registreer om het te kunnen bekijken.

Radzinger was voor mij een Paus die beter beantwoorde aan al wat ik minder leuk vind aan de RKK. Ik vond hem dus ook een prima paus. Een perfect dekseltje op de nachtpo die die organisatie toch wel is.
Zijn voorganger, Woitilla, werd zowat aanbeden door mijn moeder. Dat was inderdaad ook een mooie sterke gezonde man...
Deze paus is eerder een PR-man.

Muhammad Said al Sahaf, PR-paus van Saddam Hoessein, het was altijd weer vet lachen als hij in het nieuws verslag deed van het tijdens Golfoorlog II met de staart tussen de benen wegvluchtende Amerikaanse leger. "They are not here!"



Die man verdient een standbeeld!