Onderwerp: Meehelpen denken...weer afstand

Zoals sommigen van jullie hebben gelezen heb ik een nogal stormachtige relatie met een aspi die ook nog in buitenland woont. Hij heeft t al drie keer plots via app /mail uitgemaakt en laatste keer duurde vier maanden voor we elkaar weer zagen. De liefde is daar, intens, en de afstand en die intense liefde zorgen soms voor code rood en uitmaken. De laatste keer asperger besproken en hij was blij, veel viel oo z'n plek en we wisten nu wat er mogelijk aan hand was....hij ging naar dit forum en het ging heel goed. Hij appte en belde veel, we praatten over asperger (soms want ik wilde dat t rustig bij hem kon indalen en hem er niet steeds mee confronteren ) en hij zelf steeds; tja Aspi he...met knipoog.

De weken, maanden waren fijn en bij twijfel vroeg ik; code groen of oranje? Zodat ik begrip kon hebben voor bepaald gedrag en steeds lachte hij en zei zo groen als gras...en alles vloeide. Hij keek echter niet meer op forum, en wilde verder ook niet meer lezen of mee doen. En langzaam vervaagde het. Maar alles ging goed ...

Tot vorige week

Na een heerlijk weekend samen ineens weer afstand, koele appjes en van paar keer per dag even appen of kletsen ineens naar alleen ochtend 1 app en avond met alleen nuttige zakelijke opmerking over het weer. Geen echte communicatie. Ik vraag hel code groen of oranje? Zegt ie code wit door de sneeuw en er is niks tralala....

Ik probeer vertrouwen te houden maar is zo moeilijk en ik kan daar niet met hem over praten want hij ontkent ( als altijd) en vervolgens is contact daarna nóg minder . Alsof hij me straft voor m'n onzekerheid lijkt wel. We zouden elkaar as weekend weer zien maar hij rept er niet over en negeert mijn opmerkingen als: zin in as weekend! Terwijl we er normaal altijd samen naar toe leven...

Vorige week zei hij nog; sorry voor de pijn die ilk je gegeven heb, en nog zal geven....en nu is het alweer daar. Hij baalt misschien van mijn angst maar kom op, in groene fase snapt hij prima dat ik vertrouwen weer moet opbouwen en angst heb, maar nu voedt hij die angst weer. We hebben geen ruzie gehad, geen issues ik doe zo m'n best daarvan weg te blijven......en toch lijkt het weer te gebeuren.....

Heeft Iemand raad hoe ik me op moet stellen om het tij te keren? Als het nog te keren is....moet ik gewoon ook maar niet meer appen, niks vragen of rustig benoemen; ik bemerk toch echt oranje en wil graag weten of ons weekend doorgaat?

Of beter niks.....
Dank jullie wel voor meedenken !

Hallo , Flintka

Misschien heb je hier iets aan, trouwens iedere "autist" is anders.

Kenmerken van Asperger: link

Sterke kwaliteiten: link

10 tips voor een goede relatie: link

Ik zou er mee kappen. Deze onzekerheid houdt geen mens vol, het geeft alleen maar stress. Kies er deze keer zelf voor om er een punt achter te zetten en vertel de reden er bij. Misschien dat het dan tot hem doordringt wat hij gaat missen.

Het lijkt mij dat je vriend de waarde van de relatie niet goed kan inschatten. Zelfs als er momenten zijn van verminderde aandacht voor de partner, misschien door te veel prikkels van andere dingen, dan kan hij dat tegen je zeggen en daarmee aangeven dat hij tijdelijk even moet afhaken.
Zo werkt het tenminste bij mij. Ik kan ook niet altijd aandacht geven aan of optimale gevoelens hebben voor mijn partner, maar ik laat dat dan wel weten en tegelijkertijd ook dat mijn gevoelens voor haar niet minder zijn.
Als er in jouw relatie al zoveel harde breuken zijn opgetreden zoals je beschrijft (een soort jojo-relatie lijkt het wel) dan lijkt het toch dat die relatie niet erg levensvatbaar is.
In dat geval zou ik de eer aan mijzelf houden en zelf de relatie verbreken. Mijn ervaring is dat als je zelf een (niet levensvatbare) relatie verbreekt dat je daar dan minder "schade" van oploopt dan wanneer je door de ander aan de kant wordt gezet.

En als het het Asperger-aspect in de ander is dat je aantrekt: bedenk dan dat er heel veel andere, leuke Aspergers zijn die wel zorgvuldig met hun relatie omgaan.

Dank je wel.....ik heb het goed gevoeld...vanavond kwam appje; strekking: we zien elkaar weekend niet, ik trek het niet meer, maar maak het niet uit....ik ben groen dat is t niet, maar trek jou niet meer.....

Ik geloof dat ik het niet meer trek....nee het aspi trok me niet asn, hij is m'n jeugdliefde en heb alrijd van hem gehouden zonder t te weten....hij wist t zelf niet tot na laatste uitmaken ik erin ben gedoken en zo zijn we verder gegaan....

Ik heb veel respect voor iedeeen, aspi of niet....en de strekking; ook al ben je aspi dat betekent geen vrijbrief om als klojo met anderen om te gaan.....beaamde hij. Helaas ziet hij z'n eigen gedrag en aandeel niet, ziet elke tip als verwijt en komt weer met dingen van drie jaar geleden aanzetten.....

Ik geloof inderdaad dat ik los moet laten ...ik verlies mezelf en heb zoveel pijn hiervan.....
Dank je voor je reactie!!!!

Ik denk dat de in je laatste post aangegeven stap de beste is.
Zo bikkelhard voor je. Ik voel met je mee en hoop dat je sterk genoeg bent om zonder hem, en op den duur, gelukkiger in het leven zult staan.